Vroeger leefde men van seizoen tot seizoen. Was de lente vruchtbaar en de zomer zacht, dan kon in de herfst voldoende voedsel worden geoogst om de winter door te komen. Zo niet, dan werd waarschijnlijk honger geleden.

In oude reglementen is sprake van ‘voghel ofte papagaey’ schieten dat traditioneel in het voorjaar plaatsvond. De vogel of de papegaai was een symbool van de vruchtbaarheid van het voorjaar. Net zoals Afrodite, de Griekse godin, die in de gedaante van een vogel van de Olympus afdaalde om de stervelingen vruchtbaarheid te schenken. Ook de ‘Heilige Geest’ wordt traditioneel in de gedaante van een vogel afgebeeld. Net zoals de duif van Noach, die de palmtak bracht ten teken dat de zondvloed voorbij was, geeft ze aan dat de winter voorbij is. Door die vruchtbaarheid in de vorm van een bonte vogel of papegaai ‘af te schieten’, kon zij als een feniks met hernieuwde kracht herrijzen en zodoende voorspoed in de rest van het jaar bezorgen.

Oosten van het land

In het oosten van het land vindt het vogelschieten voornamelijk op kermissen en dorpsfeesten plaats. Een houten vogel wordt boven op een hoge paal geplaatst. De bedoeling is dat deze vogel eraf wordt geschoten. Degene die uiteindelijk het laatste stukje vogel naar beneden schiet, wordt ‘schutterskoning of -koningin’. Hoe lang het duurt voor het laatste schot valt, heeft te maken met de constructie van de houten vogel en de kwaliteit van de schutter(s).

Colmschate

Bij de feesten in Colmschate wordt de vogel in een metalen bak, een kogelvanger geplaatst. Deze bak wordt door middel van verreiker opgetild tot een hoogte van ca. 10 tot 12 meter. Het wapen, een karabijn, wordt vastgezet in een standaard waardoor het niet mogelijk is om naast de bak te schieten.

Film

Er is een korte film over het maken van de houten vogel:

De foto’s