De Staltafel
Nieuwe creatie
Na de diefstal van beeld van de Klompendansers kwam er op verzoek van de bevolking een nieuw beeld. Dat werd de Staltafel.
De Spacecowboys (kunstenaarsduo Albert Dedden en Paul Keizer uit Deventer) hebben het beeld ‘Staltafel’ gecreëerd. Het kunstwerk bestaat uit een grote houten tafel (het hout kwam uit het nabijgelegen buurtschap De Bannink) waaruit een stal oprijst met daarin een bronzen pony. Het bevat veel symboliek. De stal verwijst naar de agrarische geschiedenis van het dorp Colmschate. De bronzen pony staat symbool voor de volharding door in weer en wind toch buiten te blijven en niet toe te geven aan de omstandigheden, net zoals de bewoners van Colmschate zich inzetten voor het voortbestaan van het dorp en niet opgeven. De tafel heeft als kenmerk één poot in het midden en vier aan de omtrek, in de hoeken. Dit is een verwijzing naar het dorp Colmschate met de vier buurtschappen.
De achtergrond van de pony
De identiteit van het dorp Colmschate wordt voor een deel bepaald door de boeren en agrarische achtergrond. De actieve boeren zijn echter bijna allemaal verdwenen. Maar het houden van dieren zit de dorpelingen vaak in het bloed. Wat blijft is het hobbyboeren, met wat kippen achter het huis, schaapjes in de wei of een enkele pony op het landje. Als we de tafel als een landschap beschouwen, dan is alles verbonden met elkaar en komt het een voort uit het andere. Verbonden met het landschap op oude grond zoals het dorp. Die tafel op dit plein is als het laatste overgebleven weilandje met een pony. Een kleine enclave in een voor de rest bebouwde omgeving, dat ene nog zichtbare spoortje uit de geschiedenis. Dat ene ponyweitje in een woonwijk verwijst toch echt naar iets anders dan dat ‘gemeente groen’ dat doet.
Een pony alleen in het weitje, met haar voeten in de modder en haren druipend van de regen. Wie kent dat beeld niet? Hoe weemoedig die uitstraling soms is: pony’s zijn ongelofelijk sterk, ze blijven tegen wil en dank. Daar zit kracht en karakter. Het is daarom ook een beeld van volharding.
Deze pony heeft dan ook nog een robuuste schuilstal. En ze hoeft niet alleen te zijn. Ze staat in de spil van het dorp, in het midden aan de routing. Ze kijkt mensen nieuwsgierig tegemoet en ze ziet ze ook weer weggaan. Zijzelf motiveert om even te stoppen. Hier staat de tijd dan even stil.
Natuurlijk dit kunstwerk verwijst naar een tijd die voorbij is gegaan, maar dit kunstwerk zelf is geen voorbijgaand moment. Er is aanleiding om even hier te blijven. Daarmee wordt deze pony een karakter en ook een beschouwer van het leven wat aan haar voorbij trekt.
The making of
De onthulling van de Staltafel
